☀️ Gra O Tron Sezon 8 Opinie

( brak spojlerów ) Obejrzałem dziś ostatni odcinek 8 sezonu i właśnie dotarło do mnie to że to już koniec, poczułem trochę smutek ale przypomniały mi się te wszystkie wspaniałe momenty, radość, wzruszenia, śmiech. Pomijając co było dobre czy złe w tym ostatnim sezonie chcę zapamiętać ... więcej Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Klapa tego sezonu stanie się przysłowiowa Coś pięknego, ciągła akcja, wiele emocji, dawanie nadziei i zaraz szybkie jej zabieranie. Cudowne wyreżyserowanie, film oświetlany tylko za pomocą ognia to trudna sztuka, która świetnie się tu sprawdziła. No i muzyka. Często wracam tylko do tego odcinka. Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Powiem tak, dla mnie najlepszy najbardziej poruszający i genialnie zrealizowany odcienek w całym serialu. I w dupie mam hejterów. Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Przed premierą pierwszego odcinka w wywiadzie udzielonym przez bodajże dyrektora HBO, stwierdził on że cały ostatni sezon jest majstersztykiem, arcydziełem. Wg niego każdy z odcinków jest niczym film który nas zabierze w niesamowitą emocjonalną podróż. To ja się pytam, co ten gościu oglądał lub co ... więcej Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Jak Wasze wrażenia? Co Wam się (nie) podoba w najnowszych odcinkach? A może coś Was zaskoczyło? Uwaga Spoiler! Ten temat może zawierać treści zdradzające fabułę. Muzyka tej serii skomponowana przez tego Hindusa - genialna. Pomysł z szaleństwem Danerys najlepszy możliwy, choć brakowało mi jakiegoś większego „rozbiegu”, z drugiej strony może gdyby to zostało zapowiedziane, byłoby niezaskakujące. Godne Martina, ale też niezbędne bo trochę złych postaci ... więcej

Kup teraz na Allegro.pl za 48,31 zł - GRA O TRON SEZON 7 DVD PL (7782816475). Allegro.pl - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect!

Dziękujemy, że wpadłeś/-aś do nas poczytać o filmach i serialach. Pamiętaj, że możesz znaleźć nas, wpisując adres fabularne i scenariuszowe uproszczenia dało się zauważyć w 7. sezonie. Nowa seria kontynuuje ten trend. Nic w tym dziwnego, bo przecież twórcom zostało już naprawdę niewiele czasu, aby domknąć historię i zakończyć tytułową grę. Mamy jednak całe mnóstwo pozaczynanych wątków, które być może już nigdy nie doczekają się należytego rozwinięcia i zostaną potraktowane po macoszemu lub całkowicie pominięte po to, by główna nić fabularna dotarła ostatecznie do kłębka. Przykłady takiej taktyki są widoczne w otwierającym finałowy sezon odcinku. Już tu zaczął się wyścig z czasem. Ponowne spotkania po latach wypadły w sposób naturalny. Jednak mam wrażenie, że poznanie przez Jona tajemnicy, która była znana widzom już od pewnego czasu jest przykładem tego, że scenarzyści zostali zmuszeni do podkręcenia tempa. Pojawiają się też pewne skróty. Nie wiemy, jak Tormund przetrwał atak na Mur. Po prostu jest cały i zdrowy. Mamy to zaakceptować bez dodatkowych wyjaśnień. Obawiam się, że na przestrzeni kolejnych 5 epizodów możemy mieć coraz częściej do czynienia z takimi zabiegami, które ujmują coś z uroku „Gry o tron”.Jednocześnie premierowy odcinek pokazuje, że o ile w niektórych kwestiach fabuła pędzi na łeb na szyję, o tyle z innymi nie jest jej już tak śpieszno. Jest tu kilka zwrotów akcji, przygotowywane jest podłoże dla kolejnych części tego sezonu, ale z drugiej strony odcinek trochę się ślamazarzy. Był zapowiadany rozlew krwi, bohaterowie mieli padać jak muchy. Póki co jednak widzimy raczej wzajemne obwąchiwanie się. Na pewnym poziomie jest to interesujące, bo każe zastanowić się nad tym, jak te wątki zostaną pociągnięte, ale jednocześnie trochę nuży. Być może oczekiwałem zbyt wiele, ale przecież „Gra o tron” zawsze była w stanie podnieść tętno, zatem wiemy na co stać ten serial. A tak jesteśmy przede wszystkim świadkami kolejnych dialogów, często sprowadzających się jedynie do sentymentalnych wspominek. Jak na dzieło, które zostanie zapamiętane jako epicki dramat fantasy, to trochę zbyt Świat Westeros stoi w obliczu zagłady, ale jak na tak mroczny czas, gdy apokalipsa jest tuż za rogiem, sporo tu miejsca na dowcip. Niekiedy mniej udany, jak scena z Tyrionem i Varysem, innym razem zakrawający o czarny humor (Bran sprowadzający Daenerys na ziemię), a jeszcze w innym wypadku rodem z kina familijnego - spojrzenie Drogona na to jednak dobrze? Dzięki takiemu zagraniu widz jest przekonywany o tym, że może nie jest to wcale tak plugawy świat, jakby się wydawało. Jest tu miejsce na miłość i przyjaźń, a wszystko może być niedługo obrócone w perzynę. Tak twórcy starają się jeszcze bardziej utożsamić nas z bohaterami, choć po tylu spędzonych z nimi latach nie powinniśmy mieć z tym problemu. Premierowy odcinek 8. serii wyrasta zatem na zapowiedź nadchodzącej zamieci śnieżnej. Pionki są rozstawiane na szachownicy i gotują się do tego, aby uderzyć. Od czegoś trzeba przecież zacząć, aby móc przejść do właściwego dania. Boli jednak to jak zostaje potraktowany widz. Cały epizod opiera się tak naprawdę na graniu na naszym sentymencie. Został niemal całkowicie wyprany z akcji, a emocje ma zapewnić sam fakt spotkania się z dawno niewidzianymi bohaterami oraz ich ekranowe pojednania. Na pierwszy plan wysuwa się zagorzali fani, którzy uwielbiają wyłapywać różne smaczki, będą mieli jednak z czego czerpać frajdę. Znalazło się tu sporo odwołań do pierwszego w historii odcinka serialu. Historia zatoczyła koło w niespodziewany sposób. Aż łezka kręci się w oku. Potwierdza to jednak wcześniejsze spostrzeżenie o graniu na naszym sentymencie, a to już nic innego jak manipulowanie emocjami i to przy użyciu niezbyt wyszukanych środków. Mogło być lepiej, ale czy twórcy byli w stanie zaspokoić oczekiwania i potrzeby wszystkich? Chyba nie. I tak jak zaznaczyłem na początku, nic nie jest w stanie zburzyć pozycji „Gry o tron”. Można narzekać na poszczególne rozwiązania, ale całościowo to wciąż jedna z najlepszych rzeczy jaka spotkała telewizję. Historia tworzyła się na naszych oczach i teraz zobaczymy jak dobiega końca. Tego nie da się zepsuć i nawet jeśli premiera mogła zaoferować więcej, to głęboko wierzę, że przed nami są jeszcze sceny, po których przyjdzie zbierać szczękę z podłogi. Gwiazdka w tym roku przyszła wcześniej, a wraz z nią najpotężniejsza zima w dziejach telewizji. Nowy sezon „Gry o tron” można oglądać na HBO GO.

Gra O Tron Sezon 1-7 [box] [34DVD] Lektor Pl - Opinie Na liście znajdują się opinie, które zostały zweryfikowane (potwierdzone zakupem) i oznaczone są one zielonym znakiem Zaufanych Opinii. Opinie niezweryfikowane nie posiadają wskazanego oznaczenia. ^{To już koniec Pieśni Lodu i Ognia prezentowanej przez HBO. Ósmemu sezonowi Gry o Tron nie można odmówić rozmachu, efekty specjalne zapierały dech. Fabularnie… no cóż, zakończenie tej historii podzieliło fanów. Zapraszamy na emocjonalne i spoilerowe omówienie finału. Gra o Tron sezon 8, czyli jak upadło serialowe imperium To zdanie jest sztampowe, ale twórcy Gry o Tron naprawdę mieli niełatwe zadanie. Popularność GoT spowodowała, że na każdy kolejny sezon oczekiwaliśmy z rosnącymi oczekiwaniami. Idealne kino fantasy w długiej, wieloodcinkowej formie, coś co nas fascynowało i pozwalało na doświadczenie historii w sposób jakiego jeszcze nie było. Ja też czekałam na ten serial z niecierpliwością. Nie dałam sobie popsuć obrazu spoilerami. Jeśli już coś czytałam, to były to teksty o miscellaneach, takie jak 5 ciekawostek o serialowej Grze o Tron. Wielkie zaangażowanie twórców i obsady – tego nie można nie doceniać. David Benioff i Weiss mieli jednak cały arsenał środków. Mnóstwo pieniędzy (jeden odcinek kosztował około 15 milionów dolarów), genialnie zarysowanych przez Martina bohaterów, plejadę świetnych aktorów oraz trzy smoki… No dobra – dwa żywe, ale na początku mieli i tak trzy smoki. Jak to się stało, że z najlepszego serialu fantasy wszech czasów (wcale nie przesadzam) udało się zrobić coś tak złego, że setki tysięcy fanów podpisało petycję o ponowne nagranie 8 sezonu GoT jeszcze raz? Ja sama spodziewałam się, że po jego obejrzeniu pozostanę z uczuciem z cyklu „już nikt nigdy nie nagra nic tak dobrego” oraz kacem serialowym z serii „nie wiem co dalej z moim życiem”. Okazuje się jednak, że kreatywność ludzka ma granice. Mimo gigantycznego rozmachu film wyszedł zaskakująco niesatysfakcjonujący. Można powiedzieć, że twórcy po prostu wszystko popsuli, chociaż wejście było dobre. Dobry serial poznajesz po tym jak się zaczyna i jak się kończy Początek był świetny. Sceny w Winterfell, tuż przed uderzeniem Nocnego Króla, przedstawiały spotkania po latach, zestawienie ze sobą bohaterów którzy wcześniej mieli trudne relacje, pełną nieufności relację Sansy i Daenerys. Podobnie scena podczas uczty, już po bitwie z Nocnym Królem – same intrygi i knowania. Dobre pierwsze wrażenie zabił jednak pośpiech. Serial zaczął gonić jakimś zwariowanym tempem, które nie wygasło aż do końca. Bohaterowie w ostatniej chwili zmienili się, cofnęli w rozwoju lub zwyczajnie oszaleli. 8 sezon Gry o Tron zabijają skróty fabularne, niekonsekwencja w prowadzeniu postaci i silna chęć jak największego zaskoczenia widzów za wszelką cenę. W związku z tym okazuje się, że nawet jeśli nie umiesz chodzić, to i tak możesz dojść do władzy. Nawet jeśli nie możesz mieć potomstwa i twój ród nie przetrwa, nadal możesz zostać królem. Nawet jeśli władza zasadniczo ci się nie należy, to w dalszym ciągu żelazny tron stoi przed tobą otworem. A raczej stałby, gdyby nie został stopiony. Zakończenie z satysfakcją ma niewiele wspólnego i nie ma co ukrywać – trochę żal, że taka epicka historia kończy się właśnie w ten sposób. Jednym z największych problemów ósmego sezonu Gry o Tron jest jego niedookreślenie czasowe. Nikt nie tłumaczy, ile dokładnie tygodni minęło w czasie podróży od jednego punktu do drugiego. W jednej scenie mamy żal i rozpacz po utracie ukochanej królowej, w następnej widzimy już całą pozostałą przy życiu arystokrację, która zebrała się, aby udzielić Tyrionowi rozgrzeszenia. Wielkie przygotowania do wojny zawarte zostały dosłownie w jednej scenie. Wiele wątków zamieciono pod dywan bądź po prostu ucięto, inne smętnie dogorywają w ostatnich ujęciach. To sprawia, że dylematy moralne i dramaty głównych bohaterów przestają nas obchodzić. A na koniec dzieje się wiele. Dany nie żyje, Jon musi udać się na wygnanie. Północ odrywa się od Siedmiu Królestw jako niezależne państwo pod panowaniem Sansy. Wszyscy bezskutecznie starają się odnaleźć Drogona (po co tak w zasadzie?). Zima powoli odchodzi. Jako widz powinnam odczuwać radość i smutek na przemian, bo zakończyła się jedna z moich ulubionych serii. Zamiast tego twórcom udało się zabić samograj – ewidentnie widać brak George’a Martina wśród ekipy tworzącej całe to uniwersum. Kto umarł w ósmym sezonie Gry o Tron? Spoilery! Śmierć w Grze o Tron zawsze spadała na bohaterów niespodziewanie i nie zawsze miała wiele sensu. Niektóre postaci ginęły z powodu kierowania się miłością, niektóre dlatego, że nie potrafiły zmusić się do miłości. Inne dlatego, że tak bardzo pragnęły zemsty lub zemsta była głównym celem ich wrogów. Ta walka o przetrwanie, taniec z mieczem w dłoni oraz nieustanne wojny i sojusze sprawiały, że Gra o Tron była światem pełnokrwistym. Plot twisty związane z tragicznym końcem głównych bohaterów były nie tylko sposobem na zaszokowanie widza. Silne emocje budowały nową jakość, historia przełamywała bariery schematu i tabu. Do dziś nie pozbierałam się po śmierci Oberyna Martella, a śmierć Joffreya Baratheona wciąż budzi satysfakcję. Śmierci w tym serialu było wiele do momentu, gdy twórcy zorientowali się, że w takim tempie zostanie im zbyt niewielu bohaterów w ostatnim sezonie. Dlatego rozumiem łagodniejszy sezon siódmy, ciszę przed burzą. Nie rozumiem natomiast tego wszystkiego, co działo się od trzeciego odcinka ósmego sezonu Gry o Tron. Tym bardziej, że całość i tak nie miała większego wpływu na dalsze wydarzenia. Nagle okazało się, że historia nieumarłych budowana od pierwszego sezonu to jakieś nieporozumienie. Najlepszą śmiercią była ta związana z Lyanną Mormont, która zginęła w najbardziej epicki sposób jaki można sobie wyobrazić w Grze o Tron. I cóż z tego, skoro wielu nadal nie wie, jak to się stało, bo „kalibracja ekranu zakończyła się niepowodzeniem” i po prostu obraz był zbyt ciemny? Kilka śmierci rzeczywiście wzruszało: Theon Greyjoy odzyskał honor, Ogar dopełnił swój los ginąc w płomieniach, a sir Jorah zginął broniąc Dany. To wszystko było rzeczywiście bardzo ładne, ale… nie budziło już emocji. Podobnie żadnych emocji nie budziła śmierć Daenerys. To powinna być dramatyczna scena, ale pomiędzy Emilią Clarke a Kitem Haringtonem naprawdę nie ma chemii. Ich miłość jest niewiarygodna, dlaczego więc to zabójstwo miałoby takie być? Daenerys Targaryen – królowa popiołów, czyli jak skopać piękny wątek Daenerys była moją ulubioną postacią w całej Grze o Tron. Imponowała mi dziewczyna, która przez lata musiała walczyć o siebie – o to, żeby przeżyć, o ludzi widzących w niej przywódczynię, o maleńkie smoki. Swoimi czynami początkowo udowadniała, że zasługuje na zasiadanie na Żelaznym Tronie. Stanowiła opozycję do ludzi, którzy zupełnie nie nadawali się na władców, najpierw dla Roberta, potem dla Joffreya i Tommena. Była znacznie lepsza od Cersei i zestawienie ich losów równolegle po prostu stanowi niesprawiedliwe rozwiązanie. Przez cały ten czas widziałam w niej nie tylko smoczą władczynię, ale i dziewczynę z głową na karku, umiejętnie wykorzystując własne atuty. Kierowała się zemstą? Być może, ale jej zemsta nigdy nie dosięgała tych najbiedniejszych, którzy nie mogli decydować o swoim losie. Ona nie zawsze była pozytywną postacią, ale nigdy nie była też szalona. Jej osobowość zaczęła się jednak chwiać w posadach, kiedy po raz pierwszy pojawiła się w Winterfell i okazało się, że ludzie niechętnie witali białowłosą Matkę Smoków. Dany obraziła się, mimo że doskonale wiedziała jakiego przyjęcia może się spodziewać. Litości! Nagle jej siła charakteru gdzieś się ulotniła, Daenerys zaczęła bać się o swoją pozycję. Mądra kobieta, za którą ją miałam, zniknęła. Została słaba dziewczyna, grająca w dziwne gierki. Brakowało jej nie tylko cierpliwości, ale przede wszystkim inteligencji. Do głowy uderzyła bohaterce władza, ale przedstawiono to w taki sposób, że naprawdę trudno uwierzyć w zakończenie. Emilia Clarke broniła reakcji swojej bohaterki. Tak, Daenerys przepełniał ból i wściekłość po utracie połowy wojsk, dwóch smoczych dzieci, przyjaciółki i zdrady ze strony najbliższych doradców. Zaślepiająca ją wściekłość powinna jednak zostać wyrażona w zemście na Cersei, nie w rzezi zwykłych ludzi. Jej podboje nie były pozytywne – ona również torturowała ludzi, niszczyła tych, którzy się jej sprzeciwiali. Tyrion słusznie stwierdził, że wszyscy cieszyli się z jej zabijania, kiedy było im na rękę, a teraz cierpieli, gdy nie potrafiła się zatrzymać. Niemniej wymordowanie biedoty w Królewskiej Przystani to krok za daleko w kreacji tej postaci. Jasne i ciemne strony ostatniego sezonu GoT Przez cały ostatni odcinek myślałam o tym, jak bardzo zepsuli moją ulubioną postać. Ale tak naprawdę ostatni sezon zepsuł praktycznie wszystkie postaci. Z wyjątkiem Sansy. To chyba jedyny jasny punkt tego cholernego zakończenia. Jej postać przebyła taką drogę – od naiwnej dziewczynki po kobietę niewzruszenie stojącą przed białowłosą królową, nieulegającą manipulacji. W pełni zasłużyła na koronę królowej Północy. Jasne punkty w większości dotyczą pierwszych odcinków – wiele postaci miało naprawdę mądre teksty, wzruszające momenty i to budowanie napięcia przed atakiem Nocnego Króla dawało się odczuć na skórze. Królowały świetne efekty specjalne. Bitwa w piątym odcinku rzeczywiście wygląda malowniczo. Jeszcze nie dostaliśmy tak dobrego obrazu bitwy w serii fantasy. Warstwa wizualna, scenografia, te tlące się budynki, opadające popioły… Jednak umówmy się. Jeśli historia jest słaba, efektami specjalnymi tego nie przykryjemy. Ostatecznie ósmy sezon Gry o Tron wypada bardzo nierówno. Słaby jest szczególnie finałowy odcinek. Otwarte zakończenie stawiające więcej pytań niż dające odpowiedzi, królestwo bez armii, Jon zesłany za morderstwo królowej na Mur (ale czy lodowy mur nie stracił racji bytu?). Tyrion wiedziony na sąd, podczas którego staje się głównym mówcą, po czym zostaje mianowany namiestnikiem króla. Króla, którym okazuje się Bran. Trójoka Wrona, postać która już niczego nie potrzebuje. Gra o Tron zapadła się pod ciężarem ambicji jej twórców. Ale nie martwmy się na zapas. Być może jednak ruszy fanowska zbiórka crowdfundingowa zapowiadana od trzeciego odcinka i uda się nagrać ten sezon od początku.} J95doR.

7qz13xh99w.pages.dev/4

7qz13xh99w.pages.dev/119

7qz13xh99w.pages.dev/23

7qz13xh99w.pages.dev/238

7qz13xh99w.pages.dev/250

7qz13xh99w.pages.dev/380

7qz13xh99w.pages.dev/9

7qz13xh99w.pages.dev/287

gra o tron sezon 8 opinie